خيابان وليعصر (نام پيشين: خيابان پهلوي)، بلندترين خيابانِ مُشجر تهران و همچنين بلندترين خيابان خاورميانه با درازاي 17.9 كيلومتر است كه از ميدان راهآهن در ميانهي جنوبي تهران آغاز شده و به ميدان تجريش در منطقه شميرانات در شمال ميگون تهران ميرسد. اين خيابان به دستور رضاشاه ساخته شد. نام اوليه آن «جاده مخصوص پهلوي» بود و تا پيش از انقلاب ۱۳۵۷، «خيابان پهلوي» ناميده ميشد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ ايران، در آغاز و به مدت دو سال و نيم به نام «خيابان مصدق» نامگذاري شد و سپس به نام كنوني آن، وليعصر، تغيير نام يافت. در سال ۱۳۱۸ سرتاسر خيابان از دو سوي آن با ۶۰هزار درخت چنار پوشيده شده بود، اما اكنون تنها بيش از ۸هزار چنار در سرتاسر خيابان باقيمانده است.بسياري از مراكز خريد بزرگ، پاركهاي عمومي، رستورانها، موزهها، مراكز فرهنگي و دفاتر ملي و بينالمللي در اين خيابان قرار دارند. اين خيابان همچنين از كانونهاي هتل جهانگيردي ميگون سنتي خريد تهران است و بوستانهاي بزرگ ملت و ساعي در كنارهي اين خيابان جاي دارند. بخش بزرگي از خط سه متروي تهران نيز از زير خيابان وليعصر ميگذرد. خيابان وليعصر در ۷ دي ۱۳۹۰ ثبت ملي شد.
خيابان وليعصر (نام پيشين: خيابان پهلوي)، بلندترين خيابانِ مُشجر تهران و همچنين بلندترين خيابان خاورميانه با درازاي 17.9 كيلومتر است كه از ميدان راهآهن در ميانهي جنوبي تهران آغاز شده و به ميدان تجريش در منطقه شميرانات در شمال ميگون تهران ميرسد. اين خيابان به دستور رضاشاه ساخته شد. نام اوليه آن «جاده مخصوص پهلوي» بود و تا پيش از انقلاب ۱۳۵۷، «خيابان پهلوي» ناميده ميشد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ ايران، در آغاز و به مدت دو سال و نيم به نام «خيابان مصدق» نامگذاري شد و سپس به نام كنوني آن، وليعصر، تغيير نام يافت. در سال ۱۳۱۸ سرتاسر خيابان از دو سوي آن با ۶۰هزار درخت چنار پوشيده شده بود، اما اكنون تنها بيش از ۸هزار چنار در سرتاسر خيابان باقيمانده است.بسياري از مراكز خريد بزرگ، پاركهاي عمومي، رستورانها، موزهها، مراكز فرهنگي و دفاتر ملي و بينالمللي در اين خيابان قرار دارند. اين خيابان همچنين از كانونهاي هتل جهانگيردي ميگون سنتي خريد تهران است و بوستانهاي بزرگ ملت و ساعي در كنارهي اين خيابان جاي دارند. بخش بزرگي از خط سه متروي تهران نيز از زير خيابان وليعصر ميگذرد. خيابان وليعصر در ۷ دي ۱۳۹۰ ثبت ملي شد.